Sinds 2008 Heb ik officieel een cattery. Daar begin je niet zomaar aan. Daar zit altijd een verhaal aan vast. Ik had al ruim 20 jaar katten. Htk katten en af en toe een raskat. Zo heb ik een pers gehad een british short hair en noorse boskatten. Heel af en toe had ik een nestje. Ook bezocht ik graag de kattenshow als er 1 in de buurt was. Daar ben ik tegen het ras Siberische Kat aangelopen en was gelijk verliefd op een kitten. Thuis gekomen ben ik gaan lezen over het ras en heb toen bij de cattery van de show 2 katertjes gekocht. Ik had niet de intentie om te fokken zoals met een cattery maar had wel de afspraak dat ik met de boskat poes thuis een nestje mocht laten gebeuren.
Het ras is geweldig. Niet alleen het uiterlijk met die vreselijke lieve koppies, maar ook het karakter is fantastisch. Ik begon me er als vanzelf steeds meer in te verdiepen. Helaas was 1 van de katertjes nogal ondeugend en als ik binnenkwam met zware boodschappentassen sprong hij vanaf de trap over me heen de voordeur uit. Altijd stond hij na een kwartiertje wel weer bij de poort achter te miauwen en kwam dan voldaan binnen wandelen. Dit niet de laatste keer. Toen werd hij binnengebracht door de dierenambulance. Wat een verdriet. Ik kon niet stoppen met huilen en miste hem vreselijk. S' Nachts sliep hij bij me en krulde hij zich als een russische bontmuts om mijn hoofd.